Je kent het gevoel wel, zo’n dag in december waarbij het de gehele dag bewolkt is en alles even grijs lijkt. Een lichte mist of motregen maakt deze druilerige dag compleet. Dit is typisch zo’n dag om fotografie even te vergeten en je te concentreren op andere belangrijke zaken die je nog wilde regelen. Maar is dat nou wel zo? De laatste tijd wordt ik extra getriggerd om juist fotografiekansen te zoeken als iedereen ze links laat liggen. Toegegeven, het is geen gemakkelijke opgave om in druilerige omstandigheden je plaatjes te schieten. Intussen is het buiten donker en terwijl ik onze hond uitlaat bedenk ik om er ’s avonds op uit te gaan en het licht van de lantaarns in het dorp te gebruiken waar dat mogelijk is. Een groot voordeel van de avond is dat veel storende elementen buiten beeld vallen, dat gaat in en rond het dorp helaas niet helemaal op omdat ik overal wel lichtpunten in de compositie terug vind.
Tijd voor een andere aanpak en ik besluit mijn camera omhoog te richten bij een paar karakteristieke bomen die overwoekerd zijn met klimop. Een beetje naar links en dan weer naar rechts, zoekende naar een compositie. En ik let continue op het digitale waterpas van de camera dat de camera recht staat. Eigenlijk is dat best wel zinloos met de camera naar boven gemikt besef ik me en kies een nieuwe invalshoek uit waarbij het geheel op zijn plaats valt. Fotografie in de avond en nacht heeft zo zijn handicaps waarbij scherpstellen toch wel als numero 1 bovenaan staat, een sterke zaklamp ten spijt. Toch heeft deze kleine tocht mijn interesse in nachtfotografie verder aangewakkerd en zal ik dit de komende donkere maanden zeker nog voortzetten. Tijdens de ontwikkeling van de foto is bewust gekozen voor kleuren die passen bij die druilerige avond.
