Om het verkennen van gebieden te vergemakkelijken heb ik een oude mountainbike aangeschaft die zo lekker achter in de auto past. Dat werkt toch een stuk handiger en sneller dan met mijn loeizware onpraktische fietsendrager die ik daardoor nooit gebruik.
Natuurlijk werd de fiets meteen aan de tand gevoeld en ben ik over paden en weides gedenderd tot ik bij een aardig plekje aankwam met weidebeekjuffers. Een camera met telezoom en een reisstatiefje had ik al die tijd meegezeuld in een kleine fotorugzak. De zon begon al aardig te zakken en de nabije bomen wierpen hun schaduw over de Dommel. Door positie te kiezen plaatste ik de favoriete landingsplek van de juffer voor de lichtste vlek in water. Dan begon het lange wachten met veel foto’s maken. De echte scherpte ontbreekt net omdat er, af en toe, ook een redelijke wind stond. Maar de sfeer in de foto maakt dat voor mij weer goed.
